Hierbij probeer
ik de binnenkant van de steen in verbinding te brengen met de buitenkant.
Deze sculpturen zijn vaak uitgevoerd in albast.
Het licht van buiten
wordt ingevangen, waardoor deze transparante steen als het ware van
binnenuit oplicht.
Kenmerkend hierbij is, dat steeds wordt uitgegaan van een (vaak ruwe) ongedeeelde eenheid die zich naar twee kanten differentieert. De twee aspecten ontwikkelen zich met een eigen karakter dat meestal gekenmerkt wordt door de dualiteit mannelijke/vrouwelijke-kwaliteit. Vanuit deze differentiatie vindt een ontmoeting plaats.
Sterk geïnspireerd door het karakter van de ruwe steen, ontstaan vormen die in mijn beleving een gestalte-achtig karakter hebben. Vaak herken ik er ziele-gebaren of -stemmingen in.
Bijde meer figuratieve sculpturen doe ik onderzoek naar de zeggingskracht van portretten handen en voeten. Ik experimenteer met het plaatsen van het object binnen een ruimte van ruwe steen of van vlakken met diverse oppervlaktestructuren, om de uitdrukkingkracht te versterken. Mijn "portretten" blijken vaak een verstilde, uitstraling te krijgen.
